Naar ik hoor is Nederland getroffen door een hittegolf. Hier is het ook al een paar weken flink heet, al noemen ze dat in Japan dan normaal zomerweer. Elke dag stijgt het kwik ruim boven de dertig graden en het blijft ‘s nachts lang warm – 27 graden nu op de late avond. Ik heb nog niet de kans gehad te zwemmen, maar elke keer als mijn vrienden en ik hier proberen een trip naar het nabijgelegen Biwameer te plannen valt dat uitgerekend op de dag dat er onweer is. Om dit effect tegen te gaan hebben we besloten dat we zeer zeker NIET na de examens naar Biwa gaan, maar de exacte datum dat we dit NIET gaan doen moet nog vastgelegd worden.
Over het Biwameer gesproken, twee weken geleden was ik in de buurt van het meer voor een meerdaagse kampeertocht in de bergen. Het was een mooi avontuur.
De regen is opgehouden en heeft plaatsgemaakt voor zinderende hitte. Het regenseizoen is over en de sensei waarschuwen ons nu voor zonnesteek in plaats van de bederfelijkheid van het eten (schijnbaar moet je bij tsuyuu heel erg opletten met vis). Mijn semester bij KyoDai loopt op z’n einde, al heb ik wel het goede nieuws gehoord dat ik mag doorgaan met daar Japanse lessen te nemen als ik dat wil – en dat wil ik natuurlijk.
De vochtigheid en warmte is ideaal voor de vele insecten die Japan bevolken en nu de regen is gestopt zijn er meer te zien. Bovendien worden ze ongeveer drie keer zo groot als in een land van kleine mensen redelijk mag worden geacht.
Vandaag leerden we op KyoDai over Japan’s energieprobleem. Aangezien Japan geen fossiele brandstoffen heeft, moet het leeuwendeel geïmporteerd worden vanuit Rusland of de VS.
Duurzame energie is duur, heel duur. Kernenergie kan Japan zelf produceren en is goedkoop. Voorafgaand aan 11/3/2011 was de regering nog van plan om het aandeel van kernenergie in de nationale ‘energy mix’ op te schroeven naar 50%. Uiteraard is dat plan niet doorgegaan en inmiddels zijn de meeste kerncentrales tot nader order gesloten.
Slechts twee mochten na keuring volgens strengere veiligheidseisen weer open. Eén daarvan ligt ten noorden van Kyoto.
Of die daadwerkelijk veilig is, valt nog te bezien. Wat er gebeurde met de TEPCO reactor in Fukushima -een defect koelingssysteem- lijkt een moeilijk op te lossen probleem. NHK (de publieke omroep) liet in een TV-programma een paar weken geleden bijvoorbeeld zien hoe kwetsbaar de slangen zijn waardoor de koelingsvloeistof wordt geleid, wanneer deze onvoldoende gecoat worden met een hittebestendige stof. Aangezien er voor het koelen vele, vele (kilo)meters slangen nodig zijn – en een kleine onvolkomenheid al voor problemen kan zorgen – is het nagenoeg onmogelijk om met zekerheid te zeggen of een centrale echt bestand is tegen iets vergelijkbaars als in 2011.
Nu is Kyoto vroeger als hoofdstad gekozen vanwege de gunstige ligging: omringd door bergen en niet hartstikke midden op een enthousiaste breuklijn zoals in Tokyo. Echter, als het op de verkeerde plekken voor de kust flink gaat bibberen zijn we ook hier de Sjaak.
Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest – en dat nooit op komt dagen. Dus in plaats van dat ik me door hypothetische rampen het leven zuur laat maken, ga ik hier vrolijk verder (wel met iets minder paddestoelen in het boodschappenmandje aangezien die stralingsgevoelig zijn). Ook mijn bovenbuurman schijnt zich weinig zorgen te maken, want die zingt momenteel lekker door.
Echter, om even terug te refereren aan waardoor ik me in eerste instantie geneigd voelde om hierover te schrijven: zie de VICE mini-documentaire hieronder. Daarin wordt een boer gevolgd die nog steeds in het besmette gebied woont. Leunend op een struisvogel (!) met een peuk in de mondhoek verhaalt hij tamelijk nuchter over zijn leven in een spookstadje. Pas wanneer hij temidden een koeienkerkhof een herinnering ophaalt over een kalf dat bij z’n uitgemergelde moeder geen melk meer kon krijgen, lijkt hij emotioneel te worden. Over zichzelf en zijn toekomst lijkt hij zich niet zo druk te maken, maar het idee dat onschuldige dieren zo zonder omkijken aan hun lot zijn overgelaten vindt hij onverdraagbaar.
Alleen in Kyoto 